چگونه شرکت‌ها را وادار به سرمایه گذاری هایی کنیم که به نفع همه باشد

‌قانون گذاران اغلب شرکت‌ها را به خاطر رفتار بدشان مجازات می‌کنند، مثلاً اگر محیط زیست را آلوده کنند، آنها را جریمه می‌کنند. فرانک ناگل (Frank Nagle)، استادیار دانشکده بازرگانی هاروارد، می‌گوید، اما به جای تمرکز بر روی کارهای اشتباهی که رهبران کسب‌وکار انجام می‌دهند و مدام دستشان را می‌زنند، مقامات دولتی باید به سمت پاداش دادن به شرکت‌هایی بروند که کمک‌های مثبتی به جامعه می‌کنند.

او می‌گوید انجام این کار شرکت‌ها را تشویق می‌کند تا زمان بیشتری را صرف کار برای تبدیل جهان به مکانی بهتر کنند. ناگل به استفاده از نرم افزار منبع باز و رایگان، معروف به FOSS، برای نشان دادن قدرت پاداش دادن به رفتار خوب اشاره می‌کند. در واقع، کدی که مسئول ایجاد بسیاری از لوازم الکترونیکی مصرفی است به طور گسترده در دسترس است و اغلب به عنوان سکوی پرشی برای توسعه دهندگان برای نوآوری بیشتر، به اشتراک گذاری ایده‌ها و ساخت محصولات جدید برای استفاده همه است.

“در اقتصاد، ما بیشتر در مورد چگونگی جلوگیری از موارد منفی صحبت می‌کنیم. در مورد اینکه چگونه می‌توانیم سرریزیهای مثبت را تشویق کنیم، کمتر صحبت می‌کنیم.”

ناگل می‌گوید ایجاد چرخه‌های فضیلت آمیز مانند FOSS مستلزم سیم‌کشی مجدد ناکارآمدی‌های موجود در بازار است که عوارض جانبی منفی بسیار و عوارض مثبت بسیار کمی ایجاد می‌کند. زمان مناسبی برای ارائه مشوق‌های مالی به شرکت‌ها است که آنها را تشویق به بازپرداخت می‌کند، زیرا شک و تردید در مورد شرکت‌ها همچنان بالاست و جهان با چالش‌های جهانی گسترده‌ای مواجه است که ناشی از کووید-۱۹ و تغییرات آب و هوایی است.

ایجاد چرخه‌های فضیلت آمیز مستلزم سیم‌کشی مجدد ناکارآمدی‌های موجود در بازار است که عوارض جانبی منفی بسیار و عوارض مثبت بسیار کمی ایجاد می‌کند.

ناگل که در مقاله جدید Stanford Social Innovation Review با عنوان «مشکل سود اجتماعی» درباره این مشکل بحث می‌کند و راه‌حل‌ هایی را ارائه می‌دهد، می‌گوید: «در علم اقتصاد، ما بیشتر در مورد چگونگی جلوگیری از موارد منفی صحبت می‌کنیم. ما کمتر در مورد اینکه چگونه می‌توانیم سرریزهای مثبت را تشویق کنیم صحبت می‌کنیم.

در علم اقتصاد، ما بیشتر در مورد چگونگی جلوگیری از موارد منفی صحبت می‌کنیم. ما کمتر در مورد اینکه چگونه می‌توانیم سرریزهای مثبت را تشویق کنیم صحبت می‌کنیم.

چرخه مثبت از خیر اجتماعی

ناگل، استاد مدیریت بازرگانی در واحد استراتژی دانشگاه هاروارد، توضیح می‌دهد که عوامل خارجی – اقداماتی که شرکت انجام می‌دهد و عواقب ناخواسته‌ای که برای دیگران ایجاد می‌کند – می‌تواند خوب یا بد باشد. زمانی که کارمندان ملزم به دریافت واکسن کووید-۱۹ هستند، یک نمونه از اثرات خارجی مثبت کاهش هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی برای همه است. اگر یک شرکت آلودگی ایجاد کند، یک اثر خارجی منفی ممکن است کیفیت پایین آب برای همه باشد.

مزایای ایجاد کالا اغلب برای شرکت‌ها آشکار نیست، زیرا آنها اغلب پاداشی دریافت نمی‌کنند. بنابراین، بسیاری تمایل دارند که «بیزاری از باخت» را تمرین کنند، به جای اینکه ریسک ایجاد یک روند صعودی بهتر را بپذیرند، از یک جنبه منفی شناخته شده اجتناب می‌کنند. اندازه‌گیری سود انجام یک کار مثبت دشوار است، زیرا مقدار کمی از روند صعودی به ترازنامه‌های شرکت‌ها سرازیر می‌شود.

برای این منظور، ناگل می‌گوید: «آیا می‌توانیم سیستم‌ها و مقرراتی را طراحی کنیم تا به یک شرکت اجازه دهیم برخی از این مزایا را دریافت کند؟»

یک مدل برای آینده: نرم افزار رایگان و متن باز

ناگل با تکیه بر حرفه قبلی خود در امنیت سایبری، می‌گوید اتکای صنعت نرم‌افزار به نرم‌افزار متن‌باز و رایگان، واضح‌ترین مثال از نحوه عملکرد این «چرخه فضیلت‌آمیز» است. اقتصاد دیجیتال با FOSS اجرا می‌شود و ۷۵ درصد کد شرکت‌ها به سیستم مشترک وابسته است. ناگل می‌گوید که این عمل به طور موثر مشکل منافع اجتماعی را حل کرده است.

او می‌نویسد: «یکی از رایج‌ترین دلایلی که توسعه‌دهندگان به FOSS کمک می‌کنند این است که به ویژگی خاصی نیاز دارند که در حال حاضر وجود ندارد. “بنابراین، با نوشتن این کد، آنها ضمن ایجاد یک جنبه خارجی مثبت، یک مزیت مستقیم به دست می‌آورند: هر کس دیگری نیز می‌تواند بدون هزینه (یا کم هزینه) به این ویژگی دسترسی داشته باشد.” و این روی یک پلت فرم جهانی انجام می‌شود که توسط همه نگهداری می‌شود.

او می‌گوید که صنعت نرم افزار برای چنین سیستم مشترکی ایده آل است. مدل‌های منبع باز و پلت‌فرم مشترک زمانی مؤثرتر هستند که مشکل، مانند تغییرات آب و هوا یا باج‌افزار، برای یک شرکت یا کشور منفرد برای مقابله با آن بزرگ باشد. ناگل می‌گوید: مشکلات توزیع شده نیازمند راه حل های توزیع شده است.

نقشه راه برای خیر اجتماعی

برای تشویق شرکت‌های بیشتر به توسعه راه‌حل‌هایی که به نفع جوامع باشد، ناگل چهار استراتژی بالقوه را ارائه می‌کند که سیاست‌گذاران و سازمان‌ها باید در نظر بگیرند:

مشوق‌ها را که در غیر این صورت به عنوان “راه حل برد-برد” شناخته می‌شود، تراز کنید. یک شرکت چوب برای کاشت درختان بیشتر اعتبار کربن دریافت می‌کند و به آن اجازه می‌دهد از مزایای انجام کار خوب برای سیاره در ترازنامه خود بهر‌مند شود.

مانند FOSS هزینه مشارکت را کاهش دهید. نرم افزار رایگان و منبع باز به افراد جدیدتر اجازه می‌دهد تا به روش‌هایی غیر از نوشتن کد مشارکت کنند، که به کسانی که تجربه کمتری دارند اجازه می‌دهد ارزش اضافه کنند در حالی که کدنویسی پیشرفته‌تر را یاد می‌گیرند.

پلتفرم‌های مشترکی مانند آزمایشگاه های شتاب دهنده برنامه توسعه سازمان ملل بسازید. این شبکه از تیم‌های کوچک برای مبارزه با طیف وسیعی از مشکلات، از کمبود مواد غذایی در زیمبابوه گرفته تا زباله‌های پلاستیکی در ویتنام، به تبادل اطلاعات می‌پردازند. یادگیری در سطح محلی را می‌توان به راحتی به طور گسترده‌تری به اشتراک گذاشت.

قدرت دروازه‌بان‌ها را محدود کنید. به قطب جنوب نگاه کنید نه آمازون. هر دو اکوسیستم برای جامعه جهانی اهمیت حیاتی دارند. در مورد قطب جنوب، توافقنامه ای در سال ۱۹۶۱ به نام سیستم معاهده قطب جنوب، این قاره را در دسترس محققان قرار داد، فعالیت نظامی را ممنوع کرد و حکمرانی جمعی را برقرار کرد. در مقابل، ناگل استدلال می‌کند که جنگل‌های بارانی آمازون تحت کنترل یک دروازه‌بان است – رئیس‌جمهور برزیل، ژایر بولسونارو، که باید سیاست‌های ملی را با حفاظت از محیط زیست در هنگام رویارویی با چالش‌هایی مانند آتش‌سوزی جنگل‌ها و قطع درختان در داخل مرزهای برزیل ارزیابی کند.

چالش‌های حل مشکلات اجتماعی

ناگل، که به تعدادی از عوارض احتمالی اشاره می‌کند، می گوید: تکرار موفقیت‌هایی مانند FOSS آسان نخواهد بود.

ناگل می‌گوید که حل مشکلات اجتماعی درازمدت شامل توسل به نوع دوستی شرکت‌ها و منافع شخصی آنها است. او می‌گوید: «امید این است که افراد بیشتری همچنان برای انجام این کار تشویق شوند، حتی اگر نوع دوستانه نباشد. “دلایل مختلفی می‌تواند وجود داشته باشد که چرا مردم درگیر می‌شوند، اما ما همچنان باید این کار را آسان‌تر کنیم.”

حل مشکلات اجتماعی درازمدت شامل توسل به نوع دوستی شرکت‌ها و منافع شخصی آنها است.