روز جهانی مبارزه با کار کودکان

روز جهانی مبارزه با کار کودکان عنوان مورد تایید سازمان بین المللی کار (ILO) است که برای اولین بار در سال ۲۰۰۲ با هدف افزایش آگاهی و فعالیت برای جلوگیری از کار کودکان آغاز شد. این کنوانسیون با تصویب کنوانسیون شماره ۱۳۸ سازمان بین المللی کار در مورد حداقل سن برای اشتغال و کنوانسیون شماره ۱۸۲ سازمان بین المللی کار در مورد بدترین اشکال کار کودکان تشکیل شد.

روز جهانی مبارزه با کار کودکان، که هر ساله در ۱۲ ژوئن برگزار می شود، با هدف تقویت جنبش جهانی علیه کار کودکان است.

روز جهانی مبارزه با کار کودکان، که هر ساله در ۱۲ ژوئن برگزار می‌شود، با هدف تقویت جنبش جهانی علیه کار کودکان است.

پیش زمینه

سازمان بین المللی کار (ILO)، نهاد سازمان ملل متحد که جهان کار را تنظیم می‌کند، روز جهانی مبارزه با کار کودکان را در سال ۲۰۰۲ به منظور جلب توجه و پیوستن به تلاش‌ها برای مبارزه با کار کودکان راه اندازی کرد. این روز دولت‌ها، مقامات محلی، جامعه مدنی و سازمان‌های بین‌المللی، کارگران و کارفرمایان را گرد هم می‌آورد تا به مشکل کار کودکان اشاره کنند و دستورالعمل‌هایی را برای کمک به کودکان کار تعریف کنند.

سازمان بین المللی کار (ILO)، نهاد سازمان ملل متحد که جهان کار را تنظیم می‌کند، روز جهانی مبارزه با کار کودکان را در سال ۲۰۰۲ به منظور جلب توجه و پیوستن به تلاش‌ها برای مبارزه با کار کودکان راه اندازی کرد.

طبق داده‌های سازمان بین المللی کار، صدها میلیون دختر و پسر در سراسر جهان درگیر کارهایی هستند که آنها را از دریافت آموزش کافی، بهداشت، اوقات فراغت و آزادی‌های اولیه محروم می‌کند و از این طریق حقوق آنها را زیر پا می‌گذارد. بیش از نیمی از این کودکان در معرض بدترین اشکال کار کودکان قرار دارند. این بدترین اشکال کار کودکان شامل کار در محیط‌های خطرناک، برده داری، یا سایر اشکال کار اجباری، فعالیت‌های غیرقانونی مانند قاچاق مواد مخدر و فحشا، و همچنین مشارکت در درگیری‌های مسلحانه است.

اهمیت

اهمیت روز جهانی مبارزه با کار کودکان توجه به معضل کار کودکان و یافتن راه‌هایی برای ریشه کنی آن است. از این روز برای گسترش آگاهی در مورد مشکلات روحی و جسمی مضر کودکانی که مجبور به کار کودکان می‌شوند در سراسر جهان استفاده می‌شود.

موضوع سال ۲۰۲۲: “حمایت اجتماعی جهانی برای پایان دادن به کار کودکان”

موضوع روز جهانی ۲۰۲۲ خواستار افزایش سرمایه‌گذاری در سیستم‌ها و طرح‌های حمایت اجتماعی برای ایجاد حمایت اجتماعی محکم و محافظت از کودکان در برابر کار کودکان است.

در حالی که در دو دهه گذشته پیشرفت قابل توجهی در کاهش کار کودکان حاصل شده است، پیشرفت در طول زمان کند شده است و حتی در دوره ۲۰۱۶-۲۰۲۰ متوقف شده است. امروزه، ۱۶۰ میلیون کودک هنوز درگیر کار کودکان هستند که برخی از آنها در سن ۵ سالگی قرار دارند.

امروزه، ۱۶۰ میلیون کودک هنوز درگیر کار کودکان هستند که برخی از آنها در سن ۵ سالگی قرار دارند.

سیستم‌های حمایت اجتماعی دولت‌ها برای مبارزه با فقر و آسیب‌پذیری و ریشه‌کن کردن و جلوگیری از کار کودکان ضروری است. حمایت اجتماعی هم یک حقوق بشر و هم یک ابزار سیاسی قوی برای جلوگیری از توسل خانواده‌ها به کار کودکان در مواقع بحران است. با این حال، تا سال ۲۰۲۰ و قبل از وقوع بحران کووید-۱۹، تنها ۴۶.۹ درصد از جمعیت جهان عملاً تحت پوشش حداقل یک مزیت حمایت اجتماعی قرار داشتند، در حالی که ۵۳.۱ درصد باقیمانده (حدود ۴.۱ میلیارد نفر) به طور کامل باقی مانده‌اند. پوشش کودکان محافظت نشده حتی کمتر است. نزدیک به سه چهارم کودکان، ۱.۵ میلیارد، فاقد حمایت اجتماعی هستند.

سیستم‌های حمایت اجتماعی دولت‌ها برای مبارزه با فقر و آسیب‌پذیری و ریشه‌کن کردن و جلوگیری از کار کودکان ضروری است.

پیشرفت قابل توجه در جهت پایان دادن به کار کودکان مستلزم افزایش سرمایه گذاری در سیستم‌های حمایت اجتماعی جهانی، به عنوان بخشی از یک رویکرد یکپارچه و جامع برای مقابله با این مشکل است.

پایان دادن به کار کودکان مستلزم افزایش سرمایه گذاری در سیستم‌های حمایت اجتماعی جهانی، به عنوان بخشی از یک رویکرد یکپارچه و جامع برای مقابله با این مشکل است.

شیوع کار کودکان

کودکان در سراسر جهان به طور معمول درگیر انواع کار با حقوق یا بدون حقوق و دستمزد هستند که برای آنها مضر نیست. با این حال، زمانی که برای کار بسیار جوان هستند یا درگیر فعالیت‌های خطرناکی هستند که ممکن است رشد فیزیکی، ذهنی، اجتماعی یا آموزشی آنها را به خطر بیندازند، به عنوان کودکان کار طبقه‌بندی می‌شوند. در کشورهای کمتر توسعه یافته، کمی بیش از یک نفر از هر چهار کودک (سنین ۵ تا ۱۷ سال) در حال کار هستند که برای سلامت و رشد آنها مضر تلقی می‌شود.

در کشورهای کمتر توسعه یافته، کمی بیش از یک نفر از هر چهار کودک (سنین ۵ تا ۱۷ سال) در حال کار هستند که برای سلامت و رشد آنها مضر تلقی می شود.

آفریقا هم از نظر درصد کودکان کار – یک پنجم – و هم از نظر تعداد مطلق کودکان کار – ۷۲ میلیون نفر در بین مناطق بالاترین رتبه را دارد. آسیا و اقیانوسیه در هر دو این معیارها رتبه دوم را دارند – ۷ درصد از کل کودکان و ۶۲ میلیون به طور مطلق در این منطقه کار کودکان هستند.

مناطق آفریقا و آسیا و اقیانوس آرام با هم تقریباً از هر ده کودک کار در سراسر جهان ۹ کودک را تشکیل می‌دهند. جمعیت کار کودکان باقی مانده بین قاره آمریکا (۱۱ میلیون)، اروپا و آسیای مرکزی (۶ میلیون) و کشورهای عربی (۱ میلیون) تقسیم شده است. از نظر بروز، ۵ درصد کودکان در قاره آمریکا، ۴ درصد در اروپا و آسیای مرکزی و ۳ درصد در کشورهای عربی در حال کار هستند.

در حالی که درصد کودکان کار در کشورهای کم درآمد بالاترین است، تعداد آنها در واقع در کشورهای با درآمد متوسط ​​بیشتر است. ۹ درصد از همه کودکان در کشورهای با درآمد متوسط ​​پایین و ۷ درصد از کل کودکان در کشورهای با درآمد متوسط ​​بالا در حال کار هستند. آمارهای مربوط به تعداد مطلق کودکان کار در هر گروه درآمد ملی نشان می‌دهد که ۸۴ میلیون کودک کار ، که ۵۶ درصد از کل کودکان کار را تشکیل می‌دهند، در واقع در کشورهای با درآمد متوسط ​​زندگی می‌کنند و ۲ میلیون نفر دیگر در این کشورهای با درآمد بالا زندگی می‌کنند.

آمارهای مربوط به تعداد مطلق کودکان کار در هر گروه درآمد ملی نشان می‌دهد که ۸۴ میلیون کودک کار ، که ۵۶ درصد از کل کودکان کار را تشکیل می‌دهند، در واقع در کشورهای با درآمد متوسط ​​زندگی می‌کنند و ۲ میلیون نفر دیگر در این کشورهای با درآمد بالا زندگی می‌کنند.

آیا می‌دانستید؟

در ابتدای سال ۲۰۲۰، از هر ۱۰ کودک ۵ ساله و بالاتر، ۱ نفر درگیر کار کودکان در سراسر جهان بود که برابر با ۱۶۰ میلیون کودک یا ۶۳ میلیون دختر و ۹۷ میلیون پسر است.

در سطح جهانی، پیشرفت قابل توجهی در کاهش کار کودکان در دو دهه گذشته حاصل شده است (ILO و یونیسف ۲۰۲۱). تعداد کودکان کار کودک بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۰ به میزان ۸۵.۵ میلیون کاهش یافته است که از ۱۶ درصد به ۹.۶ درصد رسیده است.

تنها ۲۶.۴ درصد از کودکان در سراسر جهان از مزایای نقدی حمایت اجتماعی برخوردار می‌شوند.

در سطح جهانی، هزینه ملی برای حمایت اجتماعی از کودکان تنها ۱.۱ درصد از تولید ناخالص داخلی است. در آفریقا، منطقه ای با بیشترین سهم کودکان در جمعیت، بیشترین شیوع کار کودکان و بیشترین نیاز به حمایت اجتماعی، معادل ۰.۴ درصد از تولید ناخالص داخلی صرف حمایت اجتماعی از کودکان می‌شود. تخمین زده می‌شود که بدون استراتژی‌های کاهش، تعداد کودکان کار کودک تا پایان سال ۲۰۲۲ به دلیل فقر بیشتر و آسیب‌پذیری بیشتر، ۸.۹ میلیون نفر افزایش می‌یابد.