برخی از شکلات‌ها جنبه تلخی دارند – کار کودکان
شکلات به لطف آنتی اکسیدان‌های فراوان، یک هدیه عالی، یک میان وعده راحت و حتی یک غذای سالم است. پس جای تعجب نیست که صنعت شکلات سالانه میلیاردها دلار به دست می‌آورد.
با این حال، شکلات جنبه تاریکی نیز دارد.رابطه نزدیک بین سنت‌های آشپزی و نابرابری اجتماعی وجود دارد.
شکلات جنبه تاریکی نیز دارد.رابطه نزدیک بین سنت های آشپزی و نابرابری اجتماعی وجود دارد.
شکلات در میان کالاهای غذایی متعددی است که در این دوره به عنوان شاخصی برای درک روابط طبقات اجتماعی در سطح محلی و جهانی، از جمله قاچاق انسان، قرار می‌گیرد.
کار استثماری، به ویژه کار کودکان، یکی از دردسرسازترین راه‌هایی است که شکلات جهانی را به نابرابری گره می‌زند.
کار استثماری، به ویژه کار کودکان، یکی از دردسرسازترین راه‌هایی است که شکلات جهانی را به نابرابری گره می‌زند.
تاریخچه شکلات
شکلات را می‌توان در تمدن اولمک در میان آمریکا جستجو کرد. اولمک‌ها اولین کسانی بودند که گیاه کاکائو را به شکلات تبدیل کردند، در حدود ۱۷۵۰ قبل از میلاد. اولمک‌ها از شکلات در مراسم مذهبی و به عنوان دارو استفاده می‌کردند. همچنین، در طول قرن پانزدهم توسط مایاها و آزتک‌ها از شکلات استفاده کردند.
با این حال، شکلات مورد استفاده در زندگی آیینی با شکلات‌هایی که امروزه از آن لذت می‌بریم بسیار متفاوت بود. در واقع خیلی تلخ بود. گفته می‌شود که هرنان کورتس، کاشف معروف اسپانیایی، کاکائو را در اوایل قرن شانزدهم به اسپانیا بازگرداند. در آنجا به عنوان نوشیدنی با شکر و عسل مخلوط شد. تا قرن هفدهم بود که شکلات در سراسر اروپا، در ابتدا در میان اشراف، مصرف می‌شد.
اختراع دستگاه پرس کاکائو در قرن نوزدهم به تولیدکنندگان اجازه داد تا شکر را با کره چرب استخراج شده از دانه‌ها ترکیب کنند. سپس این مخلوط در قالب ریخته شد و فروخته شد و بدین ترتیب باعث محبوبیت شکلات در بین توده‌های اروپایی شد.
نیشکر به عنوان بخشی از تجارت اقیانوس اطلس توسط آفریقایی‌های برده شده در کارائیب و قاره آمریکا کشت می‌شد. نیشکر تصفیه شده راهی انگلستان شد، جایی که طبقه کارگر آن را به عنوان منبع سریع انرژی و راهی برای رفع گرسنگی مصرف می‌کرد.
کالاهای اروپایی سپس در ازای برده به آفریقا راه یافتند، این قند کارائیب بود که توسط آفریقای غربی برده شده در قرن نوزدهم تولید شد و شکلات را خوش طعم کرد. ارتباط با برده داری به اینجا ختم نمی‌شود.
کودکان به عنوان نیروی کار ارزان قیمت
در اوایل قرن نوزدهم، دوره‌ای که توسط استعمار مشخص شد، بریتانیایی‌ها گیاهان کاکائو را به غرب آفریقا معرفی کردند، جایی که شرایط رشد ایده آل بود. این گیاهان به گرما و شرایط رشد مرطوب نیاز دارند که در جنگل‌های استوایی ساحل عاج و غنا رایج است.
مزارع کاکائو هنوز در آنجا کار می‌کنند: عمدتاً کوچک و با صاحبان ضعیف. برداشت و فرآوری کاکائو کار فشرده‌ای است و بسیاری از این کشاورزان بی بضاعت به سادگی توانایی مالی یا کار خانوادگی کافی برای زنده کردن کشت کاکائو را ندارند. و بنابراین برای صرفه جویی کارها را به کودکان – اغلب در سنین ۵ سالگی اما معمولاً ۱۰ تا ۱۲ سال سن دارند می سپارند. میوه کاکائو در غلاف‌هایی هستند که باید با قمه باز شوند و کار را به خصوص برای کودکان بسیار خطرناک می‌کند.
محقق حقوقی اریکا جورج (Erika George) اشاره می‌کند که اکثریت قریب به اتفاق کودکان از طریق قاچاق به مزارع کاکائو می‌روند. نه همه، بلکه بسیاری از کودکان از مالی، به ویژه از روستاهای روستایی بسیار فقیر می‌آیند. گزارشگران دریافته‌اند که قاچاقچیان به بسیاری از کودکان مراجعه می‌کنند و به آنها می‌گویند که دستمزد خوبی در مزارع کاکائو دریافت خواهند کرد. آنها برای کمک مالی به خانواده خود با این کار موافقت می‌کنند.
همانطور که میکی میستراتی (Miki Mistrati)، روزنامه نگار در مستند “سمت تاریک شکلات” نشان می دهد، قاچاقچیان سپس کودکان را به ساحل عاج یا غنا می‌برند و در آنجا به کشاورزان فروخته می‌شوند. خود قاچاقچیان توسط شبه نظامیان محلی کمک می‌شوند. کودکانی که در مزرعه‌ها به سر می‌برند اغلب ۱۴ تا ۱۶ ساعت در روز کار می‌کنند. حتی از آنها انتظار می‌رود که گونی های سنگین کاکائو را حمل کنند و در صورت زمین خوردن یا سقوط آنها را کتک بزنند.
کودکانی که در مزرعه‌ها به سر می‌برند اغلب ۱۴ تا ۱۶ ساعت در روز کار می‌کنند. حتی از آنها انتظار می رود که گونی های سنگین کاکائو را حمل کنند و در صورت زمین خوردن یا سقوط آنها را کتک بزنند.
به دست آوردن ارقام دقیق در مورد تعداد کودکانی که در مزارع کاکائو کار کرده‌اند دشوار است. سازمان بین المللی کار ۱.۵۶ میلیون نفر را فقط در ساحل عاج و غنا تخمین می‌زند.
با توجه به شبکه مالی گسترده درگیر در تجارت شکلات، این کار برای روزنامه نگاران خطرناک است.
با توجه به شبکه مالی گسترده درگیر در تجارت شکلات، این کار برای روزنامه نگاران خطرناک است.
گفتن ماجرا
در سال ۲۰۲۱، شش مرد مالیایی علیه نستله ایالات متحده آمریکا و کارگیل یک پرونده قانونی تشکیل دادند و ادعا کردند که آنها از روستاهایشان قاچاق شده و مجبور به کار در مزارع کاکائو شده‌اند. این پرونده با رای اکثریت به دادگاه عالی ایالات متحده فرستاده شد که شرکت‌های شکلات سازی را نمی‌توان در ایالات متحده به دلیل سوء استفاده‌هایی که در جاهای دیگر رخ داده است، از جمله برای برده داری کودکان در مزارع آفریقایی مورد شکایت قرار داد.
شرکت‌های بزرگ شکلات ممکن است مستقیماً در قاچاق کودکان مشارکت نداشته باشند، زیرا دانه‌های کاکائو را از عرضه‌کنندگان تجاری خریداری می‌کنند. در واقع، هشت تا از بزرگترین شرکت‌های شکلات سازی پروتکلی را در سال ۲۰۰۱ امضا کردند که کار کودکان و بردگی دوران کودکی را محکوم می‌کرد. اما این صنعت را متعهد به پایان دادن به این عمل نکرد.
سپس سازمان‌هایی هستند که مسئول تجارت منصفانه و برچسب‌های UTZ هستند که به دنبال اطمینان دادن به مصرف‌کنندگان از شیوه‌های کار منصفانه در بخش شکلات هستند، اگرچه این تضمین نهایی نیست که کودکان در فرآیند تولید به طور کلی مورد استثمار قرار نگیرند. همچنین لازم به ذکر است که وزارت کار ایالات متحده نیز موضع قاطعی در برابر استثمار کودکان در مزارع کاکائو اتخاذ کرده است.
در اینجا یک استدلال قوی وجود دارد که باید علیه سوء استفاده از کار، به ویژه زمانی که شامل کودکان می‌شود، ارائه کرد، و برای این منظور همه ما به عنوان مصرف کننده مسئولیت داریم.
باید علیه سوء استفاده از کار، به ویژه زمانی که شامل کودکان می‌شود، ارائه کرد، و برای این منظور همه ما به عنوان مصرف کننده مسئولیت داریم.
مقالات مرتبط
۱۰ نکته برای کمک به پایان دادن کار کودکان
گفت‌وگو