بار آلوستاتیک

بار آلوستاتیک چیست؟

تعریف بار آلوستاتیک: بار آلوستاتیک به اثرات طولانی مدت قرار گرفتن در معرض استرس مزمن بر روی بدن اشاره دارد. به زبان عامیانه، اغلب به آن “ساییدگی” می‌گویند. تئوری پشت، بار آلوستاتیک نشان می‌دهد که پاسخ استرس حاد در بدن انسان هنگامی ناسازگار می‌شود که در نتیجه‌ی پاسخ به عوامل استرس‌زای مزمن فعال شود. پاسخ‌های بدن به استرس، مانند افزایش انعقاد، آزاد شدن کورتیزول و افزایش ضربان قلب، در کوتاه مدت هر دو محافظ و سازگار هستند، ولی در صورت تکرار بیش از حد می‌توانند آسیب زا باشند. بدن انسان باید با کنترل متغیرها، هموستاز (وضعیت موجود) را حفظ کند تا بدن بتواند به طور مؤثر کار کند مثال بارز آن حفظ دمای داخلی است. سازگاری برای حفظ هموستاز از طریق فرایندی به نام آلوستاز انجام می شود.

پاسخ‌های بدنی ذکر شده در بالا به بدن کمک می‌کند تا از طریق آلوستاز با شرایط استرس‌زا سازگار شود. این پاسخ‌های بدنی به گونه‌ای طراحی شده‌اند که در هنگام مواجهه با شرایط حاد شروع بکار می کنند و سپس “خاموش” می‌شوند. عوامل استرس‌زای مزمن شرایطی را ایجاد می‌کنند که این پاسخ‌های بدنی خیلی زیاد فراخوانی می‌شوند و بار آلوستاتیک ایجاد می‌کنند. قرار گرفتن طولانی مدت در معرض بار آلوستاتیک می‌تواند منجر به بیماری و تحلیل جسمی شود. بار آلوستاتیک می‌تواند به دلیل مکانیسم‌های مقابله‌ای ناکارآمد مانند عدم تکرار عادت در ایجاد فشارهای روانی شایع، و پاسخ ناکافی از یک یا چند پاسخ بدن که منجر به بیش فعالی در سایر پاسخ‌های بدن به استرس می‌شود، افزایش یابد. وقتی محققان اثرات طولانی مدت کار انعطاف‌پذیر، مهلت‌های کوتاه مدت، استفاده بیش از حد از فناوری و سایر اشکال استرس شغلی مدرن را مطالعه می‌کنند. بار آلوستاتیک به طور فزاینده‌ای به محل کار مرتبط می‌شود. اصطلاح بار آلوستاتیک توسط محققان بروس اس.مک‌ایون (Bruce S. McEwen) و الیوتاستلار Elliot) (Stellar در سال ۱۹۹۳ ابداع شد.

Allostatic Load

What is Allostatic Load?

Allostatic Load definition Allostatic load refers to the long-term effects of continued exposure to chronic stress on the body. Colloquially, it is often referred to as ‘wear and tear.’ The theory behind allostatic load suggests that the acute stress response in human bodies becomes maladaptive when it is consequently activated in response to chronic stressors. Bodily responses to stress, such as increased coagulation, release of cortisol and increased load on the heart, are both protective and adaptive in the short-term, but can cause damage if over-used. The human body has to maintain homeostasis (the status quo) by controlling variables so that the body can function efficiently – the obvious example is maintenance of internal temperature. Adaptations to maintain homeostasis are through a process called allostasis. The bodily responses mentioned above help the body adapt to stressful situations through allostasis. These bodily responses are designed to be invoked when faced with acute situations and then ‘turned off’ – chronic stressors create a situation where these bodily responses are invoked too frequently, creating allostatic load. Long-term exposure to allostatic load can lead to disease and bodily breakdown. Allostatic load can be increased due to dysfunctional coping mechanisms such as a repeated failure to habituate to common stressors, and an inadequate response from one or more bodily responses that leads to hyperactivity in other bodily responses to stress. Allostatic load has become increasingly relevant to the workplace as researchers study the long-term effects of flexible working, short deadlines, over-use of technology and other forms of modern occupational stress. The term allostatic load was coined by researchers Bruce S. McEwen and Elliot Stellar in 1993.