چگونه کسب و کارها می‌توانند به بهترین نحو به کارمندان کمک کنند تا از محل کار خود جدا شوند

تعدادی از کشورها اخیراً قوانینی را ارائه کرده‌اند که به کارکنان این حق قانونی را می‌دهد تا به صورت الکترونیکی از محل کار خود جدا شوند. ابتکارات حق قطع ارتباط که منشأ آن در فرانسه است، الزامی می‌کند که سازمان‌ها نمی‌توانند انتظار داشته باشند که کارکنان خارج از ساعات کاری تعیین شده‌شان در دسترس باشند.

تعدادی از کشورها اخیراً قوانینی را ارائه کرده‌اند که به کارکنان این حق قانونی را می‌دهد تا به صورت الکترونیکی از محل کار خود جدا شوند.

این قانون اکنون به ایرلند، کانادا، اسپانیا و سایر کشورها گسترش یافته است.

با این حال، با حفظ تمرکز بر مجموعه‌ای از ساعات کاری تعیین شده که در طی آن کارمندان باید در دسترس باشند، حق قطع ارتباط به سادگی ساعت فیزیکی زمان را از دیوار حذف می‌کند و به طور مجازی آن را در فضای ابری قرار می‌دهد. اگرچه یک ابتکار مهم است، تمرکز بیشتر بر استقلال کارکنان برای به حداکثر رساندن مزایای مورد نظر این قوانین مورد نیاز است.

اگرچه حق قطع ارتباط ممکن است با اجازه دادن به کارمندان برای شارژ مجدد باتری‌های خود، عملکرد بالا را تقویت کند، هدف اصلی ارتقای تعادل بین کار و زندگی کارکنان با اجازه دادن به آنها برای رها شدن از کار، انجام مسئولیت‌های مختلف و تضمین رفاه آنها است. قوانین حق قطع ارتباط نشان دهنده تمرکز بیشتر بر رفاه کارکنان و رد این ایده است که کارکنان باید “همیشه فعال” باشند.

محدودیت‌های حق قطع ارتباط

اما قانون حق قطع ارتباط محدودیت‌هایی دارد. بر ساعت‌های خاصی تمرکز می‌کند که کارمندان آزادند ارتباط خود را قطع کنند و پنجره‌ای ایجاد می‌کند که در طی آن باید در دسترس باشند.

با این حال، تعیین ساعات کاری که در طی آن کارکنان باید در دسترس باشند، از عصر صنعتی باقی مانده است، زمانی که ارزش کارمندان بر اساس ورودی‌هایی بود که ارائه می‌کردند – برای مثال کار فیزیکی. این قانون نمی‌تواند تشخیص دهد که ارزش کارمندان امروزی اغلب بر اساس خروجی‌های آنها از جمله کار خلاقانه است.

با این حال، وقتی سازمان‌ها سیاست‌هایی را اجرا می‌کنند که به کارکنان اجازه می‌دهد خودشان انتخاب کنند که چه زمانی و چگونه از کار قطع شوند، مزایای رفاه و عملکرد قطع ارتباط به حداکثر می‌رسد.

وقتی سازمان‌ها سیاست‌هایی را اجرا می‌کنند که به کارکنان اجازه می‌دهد خودشان انتخاب کنند که چه زمانی و چگونه از کار قطع شوند، مزایای رفاه و عملکرد قطع ارتباط به حداکثر می‌رسد.

به عنوان مثال، شخصی که در خانه کار می‌کند ممکن است برای دویدن در ساعت ۲ بعد از ظهر تصمیم بگیرد که اتصال را قطع کند. و سپس ساعت ۸ بعد از ظهر، بعد از خواب بچه‌هایشان کار کنند. همچنین افراد مختلف در ساعات مختلف روز به طور موثرتری عمل می‌کنند.

به طور مشابه، کارمندی که مجموعه‌ای از جلسات فشرده را تکمیل می‌کند ممکن است بخواهد قبل از درگیر شدن مجدد در کار، استراحت کند. دادن حق قطع ارتباط به کارکنان ممکن است بهترین فرمول برای ارتقای عملکرد و رفاه باشد.

دادن حق قطع ارتباط به کارکنان ممکن است بهترین فرمول برای ارتقای عملکرد و رفاه باشد.

تقویت استقلال

این مزایا را می‌توان زمانی به حداکثر رساند که کار به گونه‌ای طراحی شود که سطح بالایی از استقلال را برای کارکنان فراهم کند، که به صلاحدید کارکنان در مورد چگونگی، زمان و مکان تکمیل وظایف کاری خود اشاره دارد. مطالعات متعدد کلاسیک و معاصر ارزش استقلال کارکنان را نشان می‌دهد.

مطالعات متعدد کلاسیک و معاصر ارزش استقلال کارکنان را نشان می‌‌دهد.

به عنوان مثال، تحقیقات نشان می‌دهد که کارکنانی که آزادی انتخاب نحوه ساختار روز کاری و برنامه‌ریزی وظایف خود را دارند (استقلال برنامه‌ریزی کار)، سطوح بالاتری از مشارکت کاری و رفتار کاری نوآورانه دارند.

مطالعات دیگر نشان می‌دهد که اجازه دادن به کارمندان برای تصمیم گیری (استقلال تصمیم گیری) و انتخاب نحوه انجام وظایف (خود مختاری روش کار)، فشار روانی را کاهش می‌دهد، انگیزه کاری را افزایش می‌دهد و عملکرد شغلی را بهبود می‌بخشد.

به طور مشابه، تحقیقات نشان می‌دهد که وقتی کارمندان اختیار انتخاب محل کار را دارند (خود مختاری مکان)، محیط هایی را انتخاب می‌کنند که هم بهره‌وری و هم رفاه آنها را ارتقا می‌دهد.

همانطور که این مطالعات نشان می‌دهد، انواع مختلفی از خودمختاری وجود دارد. رفاه و عملکرد کارکنان افزایش می‌یابد اگر استقلال بیشتر، از انواع مختلف، در طرح‌های حق قطع ارتباط ایجاد شود.

در ساختاردهی کار به این روش، سازمان‌ها به طور موثر ساعات کاری را از خروجی‌های کاری جدا می‌کنند و به‌ جای ساعت زمان، بر نتایج متمرکز می‌شوند. انجام این کار همچنین نگرانی در مورد نحوه مدیریت کارمندان از راه دور را کاهش می‌دهد.

نظارت بر رفتار کاری یک کارمند ممکن است تا زمانی که کارکنان به موقع، در حد بودجه و در سطح قابل قبولی از کیفیت خروجی تولید می‌کنند، در واقع ضروری نباشد. تا زمانی که کارکنان به اهداف سازمانی برسند، زمان، نحوه و مکان کار آنها ممکن است تا حد زیادی بی اهمیت باشد.

محدودیت‌های استقلال

مشاغل مختلف دارای سطوح و اشکال مختلف استقلال هستند. به عنوان مثال، یک پرستار اتاق اورژانس نمی‌تواند انتخاب کند که در خانه کار کند یا به طور مستقل تصمیم بگیرد که چه زمانی برای یک شیفت به بیمارستان برسد. رابطه بین استقلال و نتایج کار ممکن است بسته به ماهیت کار و کارفرما متفاوت باشد.

رابطه بین استقلال و نتایج کار ممکن است بسته به ماهیت کار و کارفرما متفاوت باشد.

مسائلی مانند ماهیت کار، الزامات هماهنگی، رسیدگی به ضرب‌ الاجل‌ها یا بحران‌ها، استانداردهای کاری و دوره تصدی کارمندان، همگی باید در تصمیم‌گیری در مورد میزان ضمانت استقلال در نظر گرفته شوند. اما اصل کلی باید این باشد که به اندازه‌ای که یک شغل اجازه می‌دهد، خودمختاری را فراهم کنیم و از کارکنان در اجرای آن حمایت کنیم.

علاوه بر این، گروه‌های کاری باید این فرصت را داشته باشند که خود پارامترهای خودمختاری را تعیین کنند و به طور منظم این موضوع را بررسی کنند.

حق قطع ارتباط موضوعی است که به دلیل پیشرفت‌های فناوری که به سازمان‌ها این امکان را می‌دهد که کارکنان را به کار ۲۴ ساعته و ۷ روز هفته در بند نگه دارند، پدیدار شده است. اجرای مؤثر این حق مستلزم غلبه بر ذهنیت عصر صنعتی است که محدودیت‌هایی را بر استقلال کارمندان تحمیل می‌کند که در عصر مدرن غیرضروری و احتمالاً غیرمولد هستند.

بهترین راه برای کمک به کارمندان این است که به آنها اجازه دهیم خود مختاری انتخاب کنند چگونه، کی و کجا ارتباط را قطع کنند.

بهترین راه برای کمک به کارمندان این است که به آنها اجازه دهیم خود مختاری انتخاب کنند چگونه، کی و کجا ارتباط را قطع کنند.