کارمندان از اینکه از آنها خواسته می‌شود مصالحه اخلاقی داشته باشند خسته شده‌اند

آسیب اخلاقی، که به عنوان جراحت روح نیز شناخته می‌شود، برای اولین بار در جانبازانی که شاهد جنایات جنگ بودند، مورد مطالعه قرار گرفت. اخیراً، این تحقیق به مراقبت‌های بهداشتی، آموزش، مددکاری اجتماعی و سایر مشاغل پر فشار و اغلب با منابع کم گسترش یافته است. دو سال گذشته به طور فزاینده‌ای روشن کرده است که آسیب اخلاقی می‌تواند در بسیاری از زمینه‌ها و جمعیت‌ها از جمله محل کار رخ دهد. آسیب اخلاقی به عنوان یک پاسخ ترومایی به مشاهده یا شرکت در رفتارهایی در محل کار که با باورهای اخلاقی فرد در موقعیت‌های پرمخاطره مغایرت دارد و پتانسیل آسیب رساندن به دیگران را از نظر جسمی، روانی، اجتماعی یا اقتصادی دارد، تجربه می‌شود.

افراد ممکن است شرکت‌ها را به دلیل چیزی بیش از احساس فرسودگی یا تمایل به ترتیبات کاری انعطاف پذیرتر ترک کنند. بسیاری ممکن است به دلیل جریحه دار شدن وجدانشان و زیر پا گذاشتن احساس عدالت ذاتی تصمیم به رفتن بگیرند.

همه‌گیری و تحولات ناشی از آن در محل کار، تجارب سازمانی را که مدت‌هاست آن‌ها را صرفاً به‌عنوان آزار و اذیت یا مدیریت ناکارآمد رد کرده‌ایم، در کانون توجه روشن قرار گرفته است. اما همانطور که معلوم است، عواقب آنها می‌تواند مخرب‌تر از آن چیزی باشد که ما می‌فهمیدیم. مهاجرت دسته جمعی از محل کار تا حدی اعلامیه‌ای است مبنی بر اینکه مردم دیگر نمی‌توانند – و نخواهند – رفتار بد، بی عدالتی و بی کفایتی رهبرانشان را تحمل کنند، به ویژه به قیمت بهای کرامت و ارزش هایشان.

شرایط سازمانی که منجر به آسیب اخلاقی می‌شود، احساس عدالت ما را نقض می‌کند، که طبق برخی از نظریه‌های علوم اجتماعی در مغز ما جابجا شده است. این بدان معناست که درک عدالت (یا بی عدالتی) در محیط کار تأثیرات عمیقی بر کارکنان دارد. تحقیقات در مورد عدالت سازمانی این را تایید می‌کند. زمانی که افراد احساس می‌کنند در معرض شرایط غیرمنصفانه قرار گرفته‌اند، چهار برابر بیشتر احتمال دارد که با نفع شخصی و عدم صداقت رفتار کنند.

تحقیقات در مورد عدالت سازمانی این را تایید می‌کند. زمانی که افراد احساس می‌کنند در معرض شرایط غیرمنصفانه قرار گرفته‌اند، چهار برابر بیشتر احتمال دارد که با نفع شخصی و عدم صداقت رفتار کنند.

در حالی که آسیب اخلاقی مشابه PTSD نیست، هر دو را می‌توان به عنوان آسیب روانی با نشانگرها و پیامدهای بیولوژیکی درک کرد. PTSD با تهدیدی برای مرگ و میر همراه است و به احساس ایمنی ما آسیب می‌رساند. آسیب اخلاقی به اخلاق و احساس اعتماد ما آسیب می‌رساند. شواهد فزاینده‌ای وجود دارد که تجربیات اجتماعی و عاطفی پیامدهای فیزیولوژیکی دارند. بر اساس مطالعات MRI، درد اجتماعی در همان نواحی مغز درد فیزیکی پردازش می‌شود و در بیشتر زبان‌ها افراد از همان کلماتی برای توصیف درد اجتماعی استفاده می‌کنند که درد فیزیکی را انجام می‌دهند.

نشان داده شده است که آسیب اخلاقی منجر به آسیب پایدار روانی، جسمی، معنوی، رفتاری و اجتماعی می‌شود. واکنش‌های روانی شامل احساس اندوه، خشم، اضطراب، گناه، شرم یا انزجار است. برخی از افراد ممکن است یک بحران روحی یا وجودی را تجربه کنند یا حتی از نظر جسمی بیمار شوند. سرخوردگی ناشی از آسیب اخلاقی در محل کار ممکن است باعث استعفا و رنجش شود.در اینجا چند کار وجود دارد که می‌توانید انجام دهید تا اطمینان حاصل کنید که اقدامات شما ناخواسته به مرکز اخلاقی کسانی که رهبری می‌کنید آسیب نمی‌زند.

نفاق را زیر ردای انصاف پنهان نکنید.

مانند بسیاری از تجربیات اجتماعی، انصاف در نهایت در چشم بیننده قرار دارد. زمانی را به گفتگو با تیم خود در مورد آنچه که آنها منصفانه و ناعادلانه می‌دانند اختصاص دهید. و مهمتر از همه، مطمئن شوید که با همان قوانینی زندگی می‌کنید که از دیگران می‌خواهید.

مطمئن شوید که با همان قوانینی زندگی می‌کنید که از دیگران می‌خواهید.

به عنوان مثال، فرض کنید برای نشان دادن تعهد به تنوع و تلاش‌های مشارکتی شرکت خود، اعلام می‌کنید که قصد دارید فهرست متنوعی از نامزدها برای یک موقعیت باز داشته باشید و تیم شما با هم در آموزش شرکت خواهد کرد. از آنجا که شما این را عمومی کرده‌اید، احساس می‌کنید با همه منصف بوده‌اید. اما هنگامی که فردی در تیم شما که امیدوار بود به این موقعیت ارتقا یابد، به طور خصوصی از شما شکایت می‌کند، شما به آنها می‌گویید: “نگران نباشید، آنها نمی ‌توانند نامزد مناسبی پیدا کنند و بعد من می‌توانم کار را به شما بدهم بعد حداقل می‌توانم بگویم تلاش کردم.» بدون اینکه متوجه شوید، باعث شده‌اید که آنها از نحوه ارتقای شغلی خود احساس شرمندگی کنند، نه افتخار.

ارزش‌هایی را که دیگران اعمال شما را با آنها ارزیابی می‌کنند، بشناسید.

آسیب‌های اخلاقی اغلب نتیجه ناهماهنگی بین ارزش‌ها و اعمال است – ارزش‌های دیگران و اعمال شما. در حالی که نمی‌توانید ترجیحات همه را در همه تصمیم‌هایتان بپذیرید، می‌توانید از ناامیدی‌های اجتناب‌ناپذیری که گاهی اوقات نیاز دارید تا به آسیب اخلاقی تبدیل کنید، اجتناب کنید.

آسیب‌های اخلاقی اغلب نتیجه ناهماهنگی بین ارزش‌ها و اعمال است – ارزش‌های دیگران و اعمال شما.

مطمئن شوید که اولویت‌ها منابع مناسبی دارند.

یکی از رایج‌ترین روش‌هایی که رهبران ناخواسته آسیب‌های اخلاقی را وارد می‌کنند، این است که از مردم می‌خواهند به کاری متعهد شوند که در نهایت احساس می‌کنند آماده شکست خوردن هستند. بسیار بیشتر از یک “مزاحمت سازمانی” رایج، تعیین اولویت‌ها بدون دادن مهارت‌ها، بودجه و زمان لازم برای تکمیل آنها باعث می‌شود افراد احساس شکست ذاتی کنند. اگر مردم از ناامید شدن شما بترسند، خود را خسته می‌کنند و سعی می‌کنند قهرمانانه غیرممکن‌ها را ارائه کنند.

اگر مردم از ناامید شدن شما بترسند، خود را خسته می‌کنند و سعی می‌کنند قهرمانانه غیرممکن‌ها را ارائه کنند.

مراقب نیت خیرخواهانه باشید.

با بهترین نیت، رهبران مرتباً با تحمل چیزهایی که نباید باعث آسیب اخلاقی می‌شوند. از رفتار بد گرفته تا عملکرد ضعیف، رهبران چیزهایی را نادیده می‌گیرند، چشمانشان را می‌بندند یا آشکارا توجیه می‌کنند که در نهایت به کسانی که رهبری می‌کنند آزار می‌دهند.

وقتی شخصی به طور معمول بی ملاحظه یا خودخواهانه رفتار می‌کند، شکست شما در رسیدگی به آن، دیگران را به این نتیجه می‌رساند که شما آن رفتار را قابل قبول می‌دانید. این باعث سکوت و تحقیر کسانی می‌شود که تلاش می‌کنند با استانداردهای بالاتر زندگی کنند. همچنین دوگانگی را در تیم شما تعبیه می‌کند و به همه اجازه می‌دهد یک چیز را بگویند اما چیز دیگری را انجام دهند. این می‌تواند منجر به شرم، گناه و شک برای کسانی شود که سعی می‌کنند تسلیم استانداردهای پایین‌تر نشوند – همان افرادی که می‌خواهید نگه دارید. چیزی که ممکن است باور داشته باشید این است که نشان دادن لطف به کسی که در حال مبارزه است، در نهایت باعث می شود بقیه آسیب ببینند. هنگامی که عملکرد یا رفتار غیرقابل قبولی ظاهر می‌شود، اولین کسی باشید که قبل از اینکه تیم شما آن را مطرح کند، به آن رسیدگی می‌کنید.

هنگامی که عملکرد یا رفتار غیرقابل قبولی ظاهر می‌شود، اولین کسی باشید که قبل از اینکه تیم شما آن را مطرح کند، به آن رسیدگی می‌کنید.

توهین اخلاقی را به آسیب اخلاقی اضافه نکنید.

رهبران در تلاش هستند تا موج استعفای بی‌سابقه توده‌ای را متوقف کنند. تحمل مردم نسبت به مزخرفات سازمانی به مرزهای خود رسیده است و میل عمیق‌تر به معنا و تعلق متورم شده است. رهبران خوش نیت برای کمک به کارمندان احساس بهتری از منابع اشتباه گرفته‌اند. به عنوان مثال، در مواجهه با سطوح قابل توجه فرسودگی شغلی در سال ۲۰۲۱، بسیاری از سازمان‌ها اشتراک برنامه‌های سلامتی را خریداری کردند، به کارمندان کارت هدیه اسپا دادند یا آموزش‌های تاب‌آوری ارائه کردند. با این حال، این راه‌حل‌های رایج نمی‌توانند به مسائل عمیق‌تر ناشی از عوامل سیستمی مانند عدم مشارکت یا قلدری طولانی‌مدت رسیدگی کنند.

وقتی باعث آسیب اخلاقی می‌شوید جبران کنید.

اگر متوجه شدید که اعمال یا گفتار شما باعث شده دیگران احساس کنند که ارزش‌های خود را به خطر انداخته‌اند، عذرخواهی کنید و جبران کنید. با پشیمانی و همدلی به احساس آنها در مورد موقعیت گوش دهید، زیرا بدانید که احساس گناه، شرم، اضطراب و عصبانیت تنها برخی از احساساتی هستند که ممکن است با آنچه می‌شنوید همراه باشند. از خود دفاع نکنید یا سعی نکنید که خود را “توضیح دهید”. از مردم بپرسید که برای بازگرداندن اعتماد از دست رفته چه کاری می‌توانید انجام دهید و چه توصیه‌هایی برای کارهایی که می‌توانید در صورت مواجهه با شرایط مشابه انجام دهید، دارند.

اگر متوجه شدید که اعمال یا گفتار شما باعث شده دیگران احساس کنند که ارزش‌های خود را به خطر انداخته‌اند، عذرخواهی کنید و جبران کنید.