ایمنی روانی چیست و چگونه میتوان آن را ایجاد کرد؟
آیا میخواهید تیم شما شکوفا شود و بهترین عملکرد را داشته باشد؟ پروفسور دانشگاه هاروارد، ایمی ادمونسون (Amy Edmondson) میگوید، سپس یک سازمان بیباک ایجاد کنید. منظور از سازمان بیباک، سازمانی است که امنیت روانی را فراهم می کند.
تعریف ایمنی روانی چیست؟
ایمنی روانی عبارت است از اینکه بتوانید بدون ترس از پیامدهای منفی در یک تیم عمل کنید و در آن شرکت کنید.
ایمنی روانی عبارت است از اینکه بتوانید بدون ترس از پیامدهای منفی در یک تیم عمل کنید و در آن شرکت کنید.
امی ادمونسون، که یکی از محققان پیشرو در زمینه ایمنی روانشناختی است، آن را اینگونه تعریف میکند:
اعتقاد مشترک اعضای یک تیم مبنی بر اینکه تیم برای ریسکپذیری بین فردی ایمن است.
بنابراین، امنیت روانی در مورد این اطمینان است که هیچ یک از اعضای تیم به دلیل طرح سؤالات، صحبت در مورد ایدهها، نگرانیها یا اشتباهات، تحقیر، خندیده یا تنبیه نمیشوند.
ادمونسون در پادکستی برای هاروارد بیزینس ریویو میگوید ایجاد امنیت روانی شامل ارائه بازخورد صریح، اعتراف آشکار به اشتباهات و یادگیری از یکدیگر است.
ایجاد امنیت روانی شامل ارائه بازخورد صریح، اعتراف آشکار به اشتباهات و یادگیری از یکدیگر است.
بنابراین ایمنی روانشناختی تیم در مورد این باور مشترک است که تیم برای ریسک پذیری بین فردی ایمن است.
در اصل، ادمونسون هنگام انجام تحقیقات خود انتظار داشت که تیمهای منسجم نسبت به سایر تیم ها اشتباهات کمتری داشته باشند، اما – در کمال تعجب – تحقیقات او نشان داد که تیمهای منسجم به اندازه هر تیم دیگری اشتباه میکنند.
چیزی که او سپس متوجه شد این است که: تیم بهتر تیمی است که جرأت میکند در مورد اشتباهات صحبت کند – تجربیات خود را با هم تیمیها به اشتراک میگذارد تا همه از تجربیات یکدیگر یاد بگیرند. بنابراین، اعتماد یکی از عوامل اصلی ایجاد امنیت روانی است.
تیم بهتر، تیمی است که جرأت کند در مورد اشتباهات صحبت کند و تجربیات خود را برای دیگران به اشتراک بگذارد تا از آن بیاموزند.
واضح است که ناتوانی در تسهیل محیطی از امنیت روانی برای هر سازمانی یک تجارت پرهزینه است. واقعیت چنین موقعیتی این است که وقتی به سمت یک پروژه ناموفق، فرآیند تغییر سازمانی یا هر فاجعه دیگری پیش میروید، کارمندان از ترس عواقب سرشان را پایین نگه میدارند و هیچ یک جرأت نمیکنند صحبت کنند.
در حالی که برخی ممکن است شروع کننده یک زمزمه آرام باشند، یک گزارش تحقیقاتی گالوپ به ما میگوید که برای مثال در ایالات متحده، از هر ده کارمند فقط سه نفر احساس میکنند که نظرات آنها اهمیت دارد.
با جمع بندی موارد فوق، ما به ایمنی روانشناختی نیاز داریم تا تیمهایی با عملکرد بالا که منجر به ورودی خلاق، ایدههای نوآورانه و کارکنان متعهد میشود، تضمین شود.
مشکل این است که مغز ما به سادگی از این ایده که یک رئیس نیمه سمی یا یک همکار رقابتی ممکن است ایدههای ما را قبل از اتمام بیان آنها رد کند، دوست ندارد. ما را در حالت جنگ یا گریز قرار میدهد. بنابراین برای محافظت از خود در برابر انتقام و ترس از شکست، خوب … ما سکوت میکنیم و از خود دور میشویم.
چگونه امنیت روانی ایجاد کنیم؟
ایجاد امنیت روانی نیاز به رهبری و مدیریت عالی دارد.
ادمونسون اشاره میکند، «وقتی یک رهبر عذرخواهی میکند که در گذشته ایمن نبوده است، میتواند بسیار قدرتمند باشد». همیشه مسئولیت رهبر این است که «قدم اول را بردارد» و کارمندان را سرزنش نکند مانند «چرا پیش من نیامدی» و غیره.
وقتی سرزنش با کنجکاوی و گوش دادن جایگزین شود، آنگاه مسیر سازندهای در حال حرکت رو به جلو باز میشود.
سرزنش دیگران راه آسانی است که دیگران را مسئول اعمال خود میداند و اساساً تنشهای بیشتری را دامن میزند و منجر به حالت تدافعی و جدایی میشود.
ایجاد امنیت روانی نیاز به رهبری و مدیریت عالی دارد.
سوالاتی را مطرح کنید که با چگونه و چه چیز شروع میشوند
یک راه عالی برای سرزنش نکردن یک مکالمه و تمرکز بر یک مسیر سازنده این است که فقط سوالاتی را مطرح کنید که با چگونه و چه چیزی شروع میشود و شامل کلمه “من” میشود.
به عنوان مثال: چگونه میتوانم کمک کنم؟ چه کاری میتوانم انجام دهم تا ما را به جلو ببرد؟ چه کاری میتوانم انجام دهم تا مطمئن شوم که دیگر هرگز چنین چیزی را تجربه نخواهید کرد؟ و غیره.
یک راه عالی برای سرزنش نکردن یک مکالمه و تمرکز بر یک مسیر سازنده این است که فقط سوالاتی را مطرح کنید که با چگونه و چه چیزی شروع میشود و شامل کلمه “من” میشود.
از چرایی، چه کسی و چه زمانی سؤالاتی که احتمالاً منجر به سرزنش و شرمساری میشود، خودداری کنید، مانند: چه کسی مسئول این است و چرا هنوز این محصولات را دریافت نکردهایم؟ چنین سوالاتی به عقب نگاه میکنند و به جایی نمیرسند.
روش عملی میلر برای طرح سوالات – همانطور که در بالا ذکر شد – به شما کمک میکند همیشه مسئولیت پذیری شخصی را در اقدامات روزانه قرار دهید و از سرزنش اجتناب کنید. توصیه ساده است و تأثیر ارتباطی مثبت واقعی دارد. به جای اینکه شما را قربانی شرایط کند، شما را سازنده و پاسخگو نگه میدارد.
بازخورد صادقانه برای حرکت رو به جلو کارآمد و موثر و در عین حال از بین بردن موانع نوآوری بسیار مهم است.
اگر رهبران با افرادی که بازخورد انتقادی میدهند، تحریم یا با آنها صحبت کنند – بعید است در آینده بازخورد صادقانه دریافت کنند.
به یاد داشته باشید، شما نمیتوانید مستقیماً رفتار دیگران را هدایت کنید. کاری که میتوانید انجام دهید این است که اعمال، واکنش ها و رفتار خود را تغییر دهید تا رفتارهای متفاوتی را در اطرافیان خود ایجاد کنید.
این ۴ سوال را برای افزایش احساس امنیت روانی بپرسید:
که جیک هاروی (Jake Herway) در مقاله ای از گالوپ در مورد چگونگی ایجاد فرهنگ ایمنی روانی پیشنهاد میکند از چهار سوال ساده برای ایجاد اعتماد در تیمها استفاده شود:
- برای چه میتوانیم روی هم حساب کنیم؟
- هدف تیم ما چیست؟
- شهرتی که ما آرزوی داشتن آن را داریم چیست؟
- برای رسیدن به آن شهرت و تحقق هدفمان چه کارهای متفاوتی باید انجام دهیم؟
توجه به این نکته مهم است که ترتیب سوالات مهم است زیرا آنها از ایجاد اعتماد شخصی و سپس امنیت روانی تیم حرکت میکنند.
پس از شنیدن پاسخهای یکدیگر در مورد مسئولیتپذیری شخصی، میتوان تیم را با هدف و هویت مشترک هماهنگ کرد.
سپس هاروی این فرآیند را با طرح چند سؤال کمکی مانند:
- چرا هر روز سر کار میآیی؟
- هدف از HR در شرکت شما چیست؟
- چگونه با هم به آن هدف دست یابید؟
- سپس، با در نظر گرفتن آن هدف و فرآیند، آرزو دارید که در شرکت خود به چه دلیل شناخته شوید؟
- برندی که می خواهید ایجاد کنید چیست؟
گام به گام تیم یک شبکه ایمنی برای همه آنها ایجاد کنید – ابتدا با ایجاد ایمنی فردی و سپس با ایجاد ایمنی روانی تیم. از طریق این مراحل، امکان ایجاد یک فرهنگ سالم و ایمن وجود خواهد داشت که در آن همه احساس شنیده شدن و امنیت برای مشارکت کامل دارند.
از چیزهای کوچک شروع کنید، مانند مثال رهبری کنید و فعالانه گوش دهید.
گام به گام تیم یک شبکه ایمنی برای همه آنها ایجاد کنید – ابتدا با ایجاد ایمنی فردی و سپس با ایجاد ایمنی روانی تیم. از طریق این مراحل، امکان ایجاد یک فرهنگ سالم و ایمن وجود خواهد داشت که در آن همه احساس شنیده شدن و امنیت برای مشارکت کامل دارند.
گفتوگو